تحلیلی بر رابطه فراوانی تعامل آموزشی و ماندگاری دانشجویان در آموزش الکترونیکی

مقدمه: این پژوهش رابطه فراوانی تعامل آموزشی و برخی متغیرهای مداخله گر را با ماندگاری دانشجویان در رشته های الکترونیکی مورد بررسی قرار می دهد. مواد و روش ها: پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و به روش پیمایشی است. جامعه آماری آن 5287 دانشجوی کارشناسی آموزش الکترونیکی در سه دانشگاه کشور بود. 744 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو پرسشنامه دانشجویان ماندگار و ناماندگار بود که توسط محقق ساخته شد. برای تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون مربع کای، آزمون v کرامر و رگرسیون لجستیک) استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان داد میان فراوانی تعامل آموزشی و ماندگاری دانشجویان الکترونیکی رابطه وجود دارد. علاوه بر اینکه مشخص شد میان تعامل یادگیرنده- یاددهنده و تعامل یادگیرنده- یادگیرنده رابطه مثبت وجود دارد، یافته ها نشان داد که بین تعامل یادگیرنده- یاددهنده و ماندگاری رابطه معنی دار وجود دارد. همچنین، رابطه برخی متغیرهای مداخله گر همچون جنسیت، تأهل، نقش فرد در زندگی با ماندگاری شناسایی شد. نتیجه گیری: همان طور که ادبیات تحقیق تأکید می کند هرچه میزان و دفعات تعامل آموزشی به ویژه تعامل میان استاد و دانشجو افزایش یابد، تعهد دانشجویان برای ماندن در تحصیل افزایش می یابد. در حالی که یکی از نگرانی های عمده درباره آموزش برخط، مربوط به نرخ ماندگاری است، این نتایج تاکیدی است بر این که مؤسسات آموزشی می توانند با فراهم آوردن شرایط مناسب برای شکل گیری تعامل آموزشی برخط و افزایش آن، تا حدودی از میزان این نگرانی کاسته و ماندگاری دانشجویان در آموزش برخط را افزایش دهند.